ORTAÇAĞ SONUNDA DOKUMACILIK

Ortaçağ sonlarında Fransa'da belirli dokumacılık merkezleri ortaya çıktı. Bunların en önde gelenlerinden biri Flandre bölgesiydi ve buradaki sanayi kumaş üretimi üzerine kurulmuştu. Çevresi surlarla çevrili fedoal bir kent olan Rubais'nin senyörü Pierre Roubaix'nin girişimleri sonucunda Kral Cesur Charles 1469'da kent ve çevresinde kumaş dokunabileceğini ve her türlü yünlü kumaş üretilebileceğini bildiren bir imtiyaz fermanı çıkardı.Lille kenti, kendi ayrıcalıklarını zedeleyen bu fermana bütün gücüyle karşı çıktı fakat bu yöndeki girişimleri başarısız oldu. Günümüzde de önemini koruyan önemli bir yünlü dokumacılık merkezi olan Roubaix, XV. yüzyılın sonunda bu fermanın verdiği ayrıcalıklar sonucunda ortaya çıktı.

XIII. yüzyılın başlarında Normandie, Picardie, Champagne ve Brie bölgelerindeki Lille, Bruges, Ypres, Arras, Beauvaisi Bernay, Limoges, Toulouse ve Montoellier gibi taşra kentlerinde toplam 3200 tezgahta tüm giyim sektörü için dokumacılık yapılıyordu ve her çeşit (erkek, bayan, iç ve dış giyim, büyük beden bayan giyim) yünlü kumaş dokunuyordu. İlginç bir durum, taranmış yünün kusurlu sayılması ve bu nedenle yünün taranmasının yasaklanmış olmasıdır. Yünün taranmasına 1377 tarihli bir fermanla izin verilmiştir. Bununla birlikte, tarama yasağı tam olarak uygulanmıyordu. Bu durum, bir yandan sınai anarşinin ve öte yandan buna karşıt olarak lonca düzeninin dar ve baskıcı anlayışının bir kanıtıdır. Daha fazlası için www.darkmen.com.tr